ما را چه می شود؟ ما را چه شده و چه می شود که دلتنگ تو نیستیم؟ چه شده که در هوایی نفس می کشیم که هوای توست، در زمانی می زییم که زمان توست و بر زمینی گام برمی داریم که بهانه چرخشش تویی و این همه کافی نیست تا به یاد بیاوریم چه کم تو را طلب کرده ایم! چه اگر خواستنمان بویی از دلتنگی حقیقی در خود داشت، دریغ نمی داشتی خود را از ما که تو مگرمی شود از حال و قال شیعیانت غافل باشی و مغفول بگذاریشان؟

این ماییم که گرفتارغفلت شده ایم، آن قدرغفلت امانمان را بریده که فراموش کرده ایم نجات ما در گرو ظهور توست، آن قدر در خود و دلبستگی های خود غرق گشته ایم که دعاهایمان هم دیگر دعا نیست و دلمان از سر سوز نیست