دورانی را به خاطر داریم که مسئولین فرهنگی نظام در برابر اعمال و اقدامات ضد اسلامی و ضد ایرانی برخی به اصطلاح اهالی هنر، حساسیت بالایی نشان داده و برخود واجب می دیدند که در قبال هرگونه رفتار و اظهار نظر موهن، موضع گیری نمایند. اگرچه این حساسیت ها هم ناشی از احساس تکلیف حضرت امام خمینی(ره) مطرح می شد که ایشان در آن سطح از زعامت و اجتهاد، اساعه ادب به ساحت اسلام و فرهنگ اسلامی و ایرانی را در هر حد و اندازه ای تحمل نمی کردند؛ چه وقتی که صهیونیست خبیثی همچون سلمان رشدی با کتاب شیطانی اش به مقدسات اسلامی توهین نمود و چه وقتی در یک برنامه کوتاه تلویزیونی، مصاحبه شونده ای به الگوی زنان مسلمان اهانت کرد.