اخیرا در بیانات مدیران مرکز هنرهای نمایشی اعلام شده که در سال جاری تمایل بدان سوست که به سوی تئاتر خصوصی حرکت کنیم. این نوشتار به بررسی این مسئله می پردازد؛

برای داشتن بازارهای کارا و پایدار در زمینه تئاتر، بازاری که بتواند با تحولات جامعه سازگار شده و مستقل از دولت و یاریهای آن (به شکل فعلی) به حیات خود ادامه دهد، ضروری است که این بازار شرایط لازم برای استفاده حد اکثر از منابع و امکانات را فراهم آورد و در عین حال خواسته های تقاضا کنندگان (تماشاگران) را برآورده سازد. برای پیدایش چنین بازاری به طور کلی دو گروه پیش فرض بایستی محقق گردد؛ یک گروه از پیش فرضها به «ساختار بازار» مربوط