یک چیز را از یاد نبریم و آن اینکه دنیا مثل آینه است.

شما اگر در برابر آینه قهقهه ای مستانه سردهی چشمان اشکبار نمی بینی، یعنی آینه بازتاب رفتار شماست نه چیزی کم و نه بیش.

و خداوند دنیا را آینه وار آفرید از این رو هر چه کنی همان می بینی.

هر دست که دادند همان دست گرفتند/ هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند

بر این اساس اگر شما نسبت به دیگران وفا کردید وفا می بینید: وفا کن تا ببینی باوفایی

و اگر در روایات آمده است: ارحم ترحم. یعنی رحم کن تا ترحم ببینی. این سخن براساس همین واقعیت است.

پس می توان نتیجه گرفت که اگر دیگران قدردان تو نیستند شاید ریشه در قدر ناشناسی تو دارد