چیزی بیش از نیم قرن نیست که تهران از یک پایتخت آرام و خوش آب و هوای ییلاقی تبدیل به موجود عجیب الخلقه ای شده است که هر متخصص امور شهری و هر متولی امور را به کابوسی بدون بیداری فرو می برد. گذشت سال ها و معضلات دیرپای اقتصادی - اجتماعی ما در قبل و بعد از انقلاب از تهران نه یک کلانشهر، بلکه موجود بزرگ سری ساخته است که سنگینی سرش توان حیات مطلوب و سالم اقتصادی - اجتماعی را از او ربوده و نزدیک است که حیات را از وی بستاند.حال این اتفاق می تواند یک زلزله طبیعی باشد و یا یک فاجعه اجتماعی چون از هم گسیختگی روز افزون نظم اجتماعی. در دهه چهل، شاه با طرح اصلاحات ارضی جهت مبارزه با نهاد بزرگ مالکی در روستاهای