محمدبن ابی العلاء نقل کرده است: با یحیی ابن اکثم ملاقات کردم، به اوگفتم از علوم علویان اگر چیزی داری برایم بگو. گفت: «یک مطلب را به تو خبر می دهم مشروط بر اینکه تا زنده ام به کسی نگویی»، من به او قول دادم که به کسی نگویم.

او گفت: «به مدینه رفتم، دیدم فرزند امام رضا(ع)، امام جواد(ع) کنار قبر پیامبر(ص) است. با او پیرامون مسایل مختلف مناظره کردم، همه را پاسخ داد، در دلم مطلبی مانده بود، گفتم می خواهم آن را آشکار نمایم، امام جواد(ع) به من فرمود: من به تو خبر می دهم که آن مطلب چیست؟ تو می خواهی بپرسی در این زمان امام کیست؟ گفتم: سوگند به خدا می خواستم همین سوال را بپرسم. حضرت فرمود: امام این زمان من هستم، گفتم: نشانه صدق می خواهم در این زمان عصایی که در دست حضرت بود، به اذن خدا به سخن درآمد و گفت: «مولای من امام این زمان است و او است حجت خدا بر مردم»1