از دیدگاه عارفان، حقیقت واحدی به نام وجود که همان حق است و موجودات همه تجلیات او، بر گسترة عالم پرتو افکنده و اعیان به سان شیشه های گونا گون، مظاهر این پرتو خورشید وجودند. این تجلی و پرتو وجود، موسوم به "نفس رحمانی"، "وجود منبسط"، "تجلی ساری"، "فیض مقدس" و نام هایی از این قبیل است. از ابن عربی است که: "العالم ظهر فی نفس الرحمن" (عالم در نفس رحمانی ظاهر شد)بنابراین اولین ظهور حق را همان نفس رحمانی می داند. وی بر وسعت بی کران رحمت الهی بسیار تاکید دارد تا بدانجا که می گوید: بدان که رحمت الله بر همه چیز چه به لحاظ وجودی و چه به لحاظ حکمی وسعت دارد. در مکتب ابن عربی نفس رحمانی واسطة عالم ربوبی و