در نظر گادامر وقتی که آگاهی حاصل از زیبایی شناسی و‎ ‎استحسان را، از دیگر حوزه های تجربة غیر زیبایی شناسی تفکیک می کنیم، در ذیل تفکر‎ ‎جدید قرار می گیریم و این امر خود نتیجة اصالت دادن به فاعلیت فاعل شناسایی در تفکر‎ ‎است؛ چیزی که از زمان دکارت رخ داده و براساس آن یقینی بودن هر چیز بسته به تایید‎ ‎فاعل شناسایی است. فاعل شناسا چون در یک امر زیبایی شناختی به یک اثر هنری نظر می‎ ‎کند. همچون ذهنی کاملا تهی عمل کرده و ادراکات حسی را دریافت می کند و از بی واسطه‎ ‎بودن این ادراکات لذت می برد. بدین ترتیب تجربة زیبایی شناختی چیزی است بریده از‎ ‎همة حوزه های دیگر و نمی توان برحسب محتوای یک اثر، در تجربه