دل چو شد روشن جهان هم مشرب او می شود شش جهت در خانه آیینه یکرو می شود

جوهر اخلاق نقصان می کشد از انفعال برگ گل هر گه در آب افتاد کم بو می شود

قید هستی را دو روزی مغتنم باید شمرد ای ز فرصت بی خبر صیادت آهو می شود

از تکلف نیز باید بر در اخلاق زد هر چه آری به تکرار عمل خو می شود

از تواضع نگذری گر آرزوی عزتست

بیدل این وضعت به چشم هر کس ابرو می شود