عروسک ها به طور قاطع از اواخر دوره «کوریو» طی سال های 1389 در تئاتر به کار می رفته است؛ عروسک هایی که معمولا از چوب ساخته می شدند و حجم آنها بین 30 تا 90 سانتیمتر بود. بازیگرانی پشت پرده صحنه این عروسک ها را حرکت داده و به جای آنها دیالوگ های قصه را بر زبان می آورند؛ معروف ترین تئاترهای عروسکی کره را می توان «پاک چومچی» یعنی آقای پاک دانست. این گونه تئاتری به لحاظ محتوایی متفاوت بوده که موضوع هایی آئینی، اجتماعی و خانوادگی را دربرمی گیرد. تئاتر عروسکی کره در سال 1900 به دلیل درگیری هایی که این کشور با ژاپن داشت تعطیل شد اما از سال های 1920 به بعد توسط دانشجویان کره ای دوباره احیا و رونق بخشیده شده و در این حوزه تولیدات زیادی برای مخاطبان عرضه شد. پژوهشگران درباره حیات دوباره این هنر به درگیری های کره و ژاپن اشاره دارند اما بیش از دولتمردان کره ای، دانشجویان و هنرمندان را در احیای تئاتر عروسکی این کشور دخیل می دانند.