صرف نظر از این که تلویزیون هر کشوری باید تولیدات اش بازتاب رویکردهای فرهنگی آن کشور باشد اما به نظر می رسد تلویزیون ایران در برهه هایی، بیشتر تابع «مد» بوده تا برنامه مشخصی در قبال رویکردهایی همچون «فمینیسم» داشته باشد.

مخاطبان این رسانه، با عطف نظر به سال های شصت و هفتاد، که در آنها، همه تقصیرات و مشکلات خانواده، در تولیدات تلویزیون ایران، به گردن زنان بود، اکنون به این نتیجه رسیده اند که مقصر قلمداد شدن مردان، نه یک نتیجه برآمده از درکی نوین که صرفا دنباله روی از برخی تلویزیون های فرامرزی است مضاف بر این که به رغم تقصیر مردان در چنین مجموعه هایی، در نهایت، همان ها هستند که باید نجات بخش خانواده باشند نه زنان [نتیجه ای که یادآور نتایج مشابه در مجموعه های مشهوری مثل «آینه» است]؛ منتقدان می گویند رسانه ملی باید «تولیدکننده اندیشه» باشد نه مصرف کننده اش.