خدایا! تو با دوستانت از همه انس گیرنده تری، و برطرف کننده نیازهای توکل کنندگانی؛ بر اسرار پنهان شان آگاه و به آنچه در دل دارند آشنایی و از دیدگاه های آنان باخبر و رازشان نزد تو آشکار و دل هایشان در حسرت دیدار تو داغدار است؛ اگر تنهایی و غربت به وحشت شان اندازد، یاد تو آرامشان می کند...

اگر مصیبت ها برآنان فرود آید، به تو پناه می برند، و روی به درگاه تو دارند؛ زیرا می دانند که سررشته کارها به دست توست، و همه کارها از خواست تو نشات می گیرد. خدایا! اگر برای خواستن درمانده شوم، یا راه پرسیدن را ندانم، تو مرا به اصلاح کارم راهنمایی فرما و جانم را به آنچه مایه رستگاری من است، هدایت کن. خدایا! مرا با بخشش خود بپذیر و با عدل خویش، با من رفتار مکن! (نهج البلاغه)