پاکستانی ها وسط گیر و دار سیل فقط همین را کم داشتند که درگیری های قومی و قبیله ای دامن شان را بگیرد. فقط صدای انفجار و بوی گوگرد و خون و گوشت سوخته کم بود وسط این بلبشو. پاکستانی ها این همه کینه و سرسختی را از کجا آورده اند؟ این همه خشونت را کجای دل شان جا داده اند؟ چرا آرام نمی گیرند و زندگی نمی کنند؟ خبرها را مرور کنید؛ عراق و افغانستان که جنگ است و شنیدن صدای انفجار و شلیک گلوله از آنجا عادی، اما پاکستان هم بی نصیب از این شهوترانی بمب و گلوله نیست. آن روز که دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس پاکستان را به عنوان کشور صادر کننده تروریست متهم کرد، به مقامات این کشور برخورد، اما در همه این سال ها برخی پاکستانی ها با بمب و گلوله و ترور رفته اند سر وقت آنهایی که با افکار و اعتقادشان جور نیستند. گاهی قربانیان شان شهروندان پاکستانی هستند مثل همین انفجارهای اخیر که سرجمع نزدیک به 100 کشته و بیش از 200 زخمی به جا گذاشته و گاه قربانیان خارجی هستند و محل قربانی جایی خارج از پاکستان. فیصل شهزاد را به خاطر بیاورید در میدان تایمز نیویورک که تصمیم داشت چه آتش بازی ای راه بیندازد...