اگر کار تامل را غوطه خوردن در موزه کتاب های قطور و چندجلدی و انجام دادن کارهای جدی ندانیم- که نمی دانیم- تامل پرسه زنان از دل همین ملال ها و خستگی، ایده هایش را ناقص و شکسته نشان می دهد؛ ایده هایی بی نوا و بی پناه ولی سرکش و جسور که در مقابل اندیشه های قطور و چندجلدی پشتوانه ای از نوع منابع و نمایه های گرانسنگ و فرهیخته را حمل نمی کنند. و همچنین در لوای مرموز جنگل های مه گرفته، رازورزانه پنهان نمی شوند. بنابراین بالقوگی حمل حقیقت و نو بودن و همچنین مزخرف بودن را توامان در نهاد خویش دارا هستند. تامل آواره تر از آن است که در چنگ ضمانت ها، ثبت شدن ها، بانک های اطلاعاتی و کلیشه ها گرفتار آید و رصدکننده