بعضی از سوژه ها در سینمای ایران هستند که تا به حال درباره شان فیلمی ساخته نشده است چون یا کسی به دیدنشان نمی رود یا معمولاخوب از آب در نمی آیند. اما از طرفی هم اگر بعضی از این سوژه های ناب ساخته شوند، نمی توانیم بگوییم که این فیلم ها، فیلم های بدی هستند، درست است که خوب نیستند اما سرگرم کننده اند و یکی از هدف های هنر سینما هم همین سرگرمی است و البته این روزها مردم هم دنبال سرگرمی هستند. اگر هم کمی چاشنی درام به این فیلم ها اضافه کنید که چه بهتر. فیلم «آناهیتا» که این روزها اکران سینماهای ایران است این طور فیلمی است؛ فیلمی که حاشیه هایی هم پشتش هست و شاید همین حاشیه ها هم به فروشش کمک کند.

داستان فیلم «آناهیتا» درباره چند دانشجوست که در حال تحقیق روی مولکول های آب هستند و حین این تحقیق چیزهای جالبی را درباره آب کشف می کنند، مثل این که آب دارای شعور و احساس است. گویا عزیز الله حمیدنژاد، نویسنده و کارگردان فیلم که 5 سال پیش هم فیلم خوب و تحسین شده «اشک سرما» را ساخته بود برای ساخت «آناهیتا» تحقیقات علمی زیادی را انجام داده تا نکند تیرش به سنگ بخورد و مخاطب عام هم بتواند با فیلم، ارتباط خوبی برقرار کند.

به عبارت دیگر کارگردان قصد داشته تا با استفاده از یک واقعیت علمی که ریشه در علوم جدی مثل نانوتکنولوژی و شبیه سازی دارد به واکاوی ناهنجاری های رفتاری و اجتماعی بپردازد.

حمیدنژاد در جلسه نقد و بررسی «آناهیتا» گفته است که مطالعات بسیاری برای ساخت این فیلم از طریق کتاب های آقای ایموتو (پژوهشگر ژاپنی که به دلیل ادعاهایش در مورد بلور یخ شناخته شده است) انجام داده است تا بتواند داستان فیلم را به گونه ای باورپذیر کند.

حمیدنژاد در این اثر می خواسته است بگوید همه اشیا در دنیا درک دارند و می توانند تاثیرپذیر و تاثیرگذار باشند، شاید استفاده از ژانر جنایی هم ابزاری باشد برای این کارگردان و اثرش تا مخاطب را بتواند با داستان همراه کند.