در آئین مزدایی، چه آئین شهریاری و چه آئین پیامبری و غیره، فره حکایت مبنای ایزدی آنها را می کند، و شهریار، که نایب السلطنه اهورا مزدا بر روی زمین است، از این ناحیه است که مشروعیت پیدا می کند. درحالی که ضحاک و افراسیاب و تورانیان همواره دور از فره اند، اهریمن نیز از فره محروم است. فره مبنای اتوریته و حجیت و مشروعیت نظام کیهانی و زمینی است، و میزان رد و قبول هر موجود و اصالتی. شکست شاهان هخامنشی و اشکانی و ساسانی و حتی مرگ رستم، در اسطوره های ایرانی، در نظر مردمان ایرانی، به از دست رفتن فره مربوط است. این نیروی ملکوتی است که شهریاری شرقیان را موجه می کرد، و اگر آنان فاقد چنین نیرویی می شدند. بلافاصله