وزیر خارجه انگلیس اعتراف کرد: غرب در روابط خود با ایران زندانی تاریخ و اشتباهات خود است.

دیوید میلی بند در مقاله ای که مشترکا از سوی روزنامه های نیویورک تایمز و هرالدتریبیون منتشر شده، نوشت: اشتباهات غرب و از جمله انگلیس در دهه های گذشته، روابط و مناسبات دو جانبه را در پدیده ای وخیم تر از بی اعتمادی غرق کرده است.

وی در عین حال برای حفظ تعادل مدعی شد: ایران هم اشتباهاتی داشته و متناقض عمل می کند. از جمله اینکه سلاح اتمی را حرام اعلام می کند اما اعمال و گفتار مقامات و بلندپایگان این کشور موید حکم رهبری ایران درباره حرام بودن سلاح اتمی نیست(!؟)

وزیر خارجه انگلیس البته کوچک ترین سند و دلیلی برای این تناقض ادعایی مطرح نکرد اما در عین حال در راستای همان بیماری مزمن انگلیسی ها مدعی شد چون انسان 40 سال پیش در سطح ماه پیاده شده بنابراین، پیشرفت های فضایی ایران پیشرفتی محسوب نمی شود! وی در راستای همان سیاست انگلیسی تفرقه بینداز و حکومت کن مدعی شده که جهان امروز با چند ایران مواجه است نه یک ایران!

طبیعتا آنچه جناب میلی بند درباره طرف مقابل (ایران) قضاوت کرده، صرفا ادعا محسوب می شود و به لحاظ حقوقی به خودی خود فاقد کوچک ترین ارزشی است اما آنجا که وی درباره جبهه متبوع خود در غرب-و از جمله رژیم انگلیس- اعتراف می کند، ارزش حقوقی کاملا روشنی دارد و معتبر و پذیرفته است. در عین حال نکته مغفول در سخنان میلی بند، عدم اشاره وی به تداوم- به قول وی- اشتباهات غرب و انگلیس تا به امروز است که باعث می شود این عداوت ها را صرفا نتوان محدود به تاریخ گذشته کرد. این عداوت ها -به اقتضای طبیعت عقرب!- تا همین هفته های اخیر نیز تداوم داده شده که آخرین آن تصریح جان ساورز رئیس سرویس جاسوسی ام آی 6 انگلیس مبنی بر بکارگیری عملیات اطلاعاتی برای توقف برنامه هسته ای ایران و بلافاصله ترور دو دانشمند هسته ای جمهوری اسلامی ایران بوده است. ضمن اینکه همین شخص- و وزارت خارجه و سرویس جاسوسی انگلیس- سکاندار خباثت دولت های غربی برای محروم کردن ملت ایران از فناوری هسته ای بوده است. عملکرد نفرت آفرین انگلیس در حمایت از تروریسم و آشوبگری و تجزیه طلبی و تفرقه انگیزی هم حکایت مفصلی است.