فرد موفق کسی است که هدف های شایسته و انسانی را برگزیده است، می داند خداوند او را برای منظور و مقصودی آفریده است، کسی است که خود را زاده تصادف های بی هدف طبیعت نمی داند؛ از این رو برای خود ارزش قائل است و ناامید نمی شود:

هان نومید چون واقف نه ای ز اسرار غیب

باشد اندر پرده بازی های پنهان غم مخور

فرد مثبت اندیش می داند که خداوند او را به عقل مفتخر کرده است و او در نتیجه مسئول اعمال خویش است و از این رو هر انتخابی که کند، مانند آن است که آن را برای دیگران هم تجویز کرده باشد.

فرد مثبت اندیش می داند که آموزگار دلسوز، شاگردان خود را با امتحان می آزماید تا بتوانند به مرحله بالاتری بروند.

فرد موفق آگاه است که چالش ها و موانع زندگی به معنی آزمودنی هایی است که به او فرصت شناخت خود و تقویت توان و رفع نارسایی ها را می دهد.

به همان گونه که آموزگار از بهترین شاگردان، سخت ترین پرسش ها را به عمل می آورد، خداوند هم گاه بهترین بندگان را با آزمون های دشوار می سنجد. مثبت اندیشی یعنی دانستن این که به دنبال هر سختی آسانی و راحتی در کار است و این که تاریک ترین لحظات شب درست پیش از طلوع خورشید است.

مثبت اندیش کسی است که نارسایی های ظاهری را به فرصت تبدیل می کند. اگر قد او برای بازی بسکتبال به حد کافی بلند نباشد، به دنبال سوارکاری می رود که در آن قد کوتاه مطلوب تر است.

مثبت اندیش می داند انسان های دیگر نیز برادران و خواهران او هستند بنابراین همه کس را با مهربانی و شفقت می بیند و این به معنی گسترش روحیه مهرورزی در جامعه است که به سلامت فرد و جامعه می انجامد.

او با سعدی همنواست که: عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست. و نهایت آن که، این عشق و ایمان به خداوند است که جوهر همه اندیشه های مثبت و موفقیت را تشکیل می دهد.