در دوران قرون وسطی، یعنی زمانی که رفتار اخلاقی حکومت ها اهمیت بیشتری از قانون طبیعی کسب کرده بود، اندیشه ی مسیر حوادث انسانی راه دیگری پیمود. اما در اوایل رنسانس ایده های پولیبیوس مجددا رواج یافت. پیش از ترجمه ی نوشته های پولیبیوس، از زبان یونانی به زبان لاتین، که در سال 1473 میلادی به چاپ رسید، در رساله ی تاریخچه فلورانس (Chronicle of Florence) اثر جیووانی ویلانی (Giovanni Villani)، ما شاهد تاکید بر الگوی چرخه ای هستیم. از آنجاکه دست نوشته های یونانی بعدها وارد ایتالیا شد، نمی توان به راحتی پذیرفت که ویلانی (ca. 1275-1348) نوشته های پولیبیوس را به زبان یونانی خوانده باشد. نظریه ی چرخه ای ویلانی تابعی است از این فرضیه ی روانشناختی که پیروزی مولد غرور، غرور مولد گناه، و گناه آغاز زوال و انحطاط است.