هیچ کس کاری نمی کند. همه فلسفه می بافند و عقایدشان را بیان می کنند. (بخشی از دیالوگ آرکادینا در نمایشنامه مرغ دریایی)

مرغ دریایی داستان زوال آدمی و رویش مداوم ملال در روزمرگی زندگی خاکستری مردمانی است که به آغوش اوهام و خیالات پناه برده و دست از عمل شسته اند. چخوف در این نمایشنامه مردمانی را به تصویر می کشد که چنان به خود و اوهام و رویاهایشان پناهنده شده اند که نه فرصتی برای شنیدن دیگری دارند و نه حتی مجالی برای عمل به همان رویاها برایشان باقی مانده است.آدم هایی که جنگیدن برای رویای فردیشان را فراموش کرده و تسلیم لحظه های ملال آور و نکبت بار زندگی خویش گشته اند. مردمانی که همگی می دانند