دو و میدانی ایران در طول تاریخ برگزاری مسابقه های آسیایی همواره در برخی از مواد و به طور کاملا پراکنده به عناوین و مدال های متعددی رسیده است. به گونه ای که در پاره ای از مسابقه ها نظیر بازی های آسیایی دهلی، بازی های آسیایی تهران و بازی های آسیایی گوانگژو نتایج به دست آمده در سطحی فراتر از انتظار بوده است و حتی در بازی های آسیایی گوانگژو نتایج به دست آمده در دو ماده 800 متر و پرتاب دیسک در سطح و معیار جهانی بود، اما در بعضی از مسابقه های دیگر همچون بازی های آسیایی سئول، بازی های آسیایی هیروشیما و... نیز تیم ملی دو و میدانی ایران بدون کسب موفقیت به کار خود پایان داده است. ماحصل فعالیت های عنوان شده نشان می دهد که دو و میدانی ایران به رغم موفقیت های پراکنده و بعضا مقطعی نتوانسته است در سطح آسیا عملکردی باثبات و پایدار داشته باشد، مثال بارز این ادعا عملکرد ورزشکاران دو و میدانی ایران در سال 89 و در دو ماده 800 متر و پرتاب دیسک است.

در این دو ماده ورزشکاران ایران در بازی های آسیایی گوانگژو علاوه بر کسب مدال طلابه نتایجی فراتر از سطح آسیا رسیدند. اما در همین مواد ورزشکاران تیم ملی دو و میدانی جوانان ایران در مسابقه های دو و میدانی قهرمانی آسیا در ویتنام نتوانستند در بین نفرات برتر آسیا جای بگیرند.

این مسئله بدون شک نشان می دهد موفقیت های به دست آمده هیچگاه در چارچوب فعالیت های هدفمند و سیستماتیک نبوده و ماحصل جذب پراکنده استعدادها به این ورزش است.

بنابراین لازم است در دوره جدید مدیریتی این فدراسیون، استراتژی و برنامه ریزی مدیران ارشد دو و میدانی در راستای تحول و توسعه این ورزش در همه شاخص ها و حوزه های عملکردی باشد، به گونه ای که در تمامی استان ها و مناطق متعدد کشور امکان جذب و پرورش استعدادهای بالقوه و دارای شرایط مدنظر در این ورزش فراهم شود.