در سال های اخیر هر از گاهی، به بهانه و سببی در مورد خودکشی در نوجوانان و جوانان، نوشتاری درباره پدیده خودکشی در روزنامه ها و دیگر نشریات منتشر شده؛ اما کمتر آن چنانکه باید و شاید به فرآیندهای شبه خودکشی گذرا و دیرپا پرداخته شده است. شوربختانه، چندی است این گونه کردارهای خودویرانگرانه که برابر با نابودی پیکر و روانی آهسته اما پیوسته است، پیش چشم و گوش و ذهن مان می نشینند؛ کنش ها و واکنش هایی که چنانچه بهنگام پیشگیری یا درمان نشوند، بی گمان فرجام های تلخ و تیره ای در پی خواهند داشت. از آنجا که امکان پرداختن به همه ریشه ها و سرچشمه های این گونه کنش ها و واکنش های خودویرانگرانه، در کنار نام بردن