تفریق جمعی نام کتابی است که نگارنده آن با انتخاب 13 شاعر نام آشنا از نیما تا امروز، به ارایه نظرات تحلیلی خود درباره کلیت آثار آنها پرداخته و برخی سروده هایشان را به عنوان نمونه در پایان هرکدام آورده است. نویسنده کتاب در پیش گفتار خود بر این نکته تاکید دارد که در ادبیات و شعر فارسی سابقه نقد شعر بسیار کوتاه و بنیه نقد شعر ضعیف است و تنها در صد سال اخیر است که جامعه ادبی ایران منتقدان پاره وقت اما جدی ای داشته که آثاری در خور از خود به جا گذاشته اند. همین یادآوری و تاکید می تواند اهمیت ریشه یابی در خصوص ضعف نقد و ضرورت بررسی علت های آن را در جامعه ادبی بیش از پیش متذکر شود، آن هم نه به منظور کشف و درک علت کم توجهی های گذشته، بلکه با هدف مهم ایجاد تحول در حوزه نقد ادبی و نقد مکتوب و باورمندی نسبت به تاثیرات به سزای آن بر رشد و دگرگونی جامعه ادبی ایرانی.