آنچه امروز با عنوان توسعه و پیشرفت در جهان می بینیم، مظاهری از تحولی است که ابتدا در جهان غرب حادث شد.این تحول حاصل رویکرد و رهیافت علم گرایانه و ابزارانگارانه به طبیعت بود، اما اوج ایمان به چنین رویکردی نه امروز بلکه در اواخر قرن نوزدهم به وقوع پیوست. انسان در این برهه از تاریخ به علم و تکنولوژی به مثابه بهترین تضمین کننده آینده سعادتمندانه او، ایمان آورد. حرکت سریع و پرشتاب علم دسترسی به رموز کشف نشده جهان را به واسطه مکانیک نیوتنی هرچه آسان تر بر انسان نمایاند. انسان مدرن در چنین وضعیتی بود که کره خاکی را بسیار کوچک دید و خود را قادر به پرواز به سمت افلاک و فتح سماوات پنداشت.