در میان فیلسوفان معاصر، گابریل مارسل (1889-1973) فیلسوف فرانسوی چهره منحصر به فردی است. در زمانی که دنیای انگلیسی زبان را اشکال مختلف پوزیتیویسم و فلسفه زبانی درنوردیده است و همگی بر این مساله اتفاق نظر دارند که فلسفه را همانند علوم تجربی بر مبانی آفاقی استوار کنند، مارسل می کوشد از طریق عشق، وفا، ایمان و امید به راز هستی راه یابد. همچنین درحالی که فیلسوفان اگزیستانسیالیست قاره اروپا بر تصمیم فردی و عصیان شجاعانه ضد دنیای پوچ پای می فشرند، مارسل به آرامی تاکید می کند که مشارکت برای زندگی اصیل بیش از آزادی انزواجویانه ضرورت دارد و از این رو فلسفه از دیدگاه وی باید با «ما» آغاز شود نه «من». در