ما که درس خواندیم به جایی نرسیدیم تو بخوان شاید به جایی برسی.

این همه پول کتاب و کلاس دادیم که چند روز مانده به کنکور دور خودت بچرخی؟

تو قبول بشو نیستی....

فقط پول حیف و میل می کنی، این رشته که به درد نمی خوره!

هیچ فکر کردی اگر قبول نشی می خوای چه کاره بشی؟ تو که دستت جایی بند نیست....

ایشاالله بچه ام مهندس می شه مهمانی می دهیم و....

شاید شما که هیچ وقت در آزمون سراسری دانشگاه ها شرکت نکرده اید یا زمانی کنکوری بودید که تعداد داوطلبان آن به 200 هزار نفر نمی رسید یا شرایط ادامه تحصیل نداشته اید از اضطراب ذاتی آزمون بی خبر باشید، قبولی در آزمونی که شما آرزوهای خود را به قامت فرزندتان می بینید، چندان ساده نیست و در چند روز باقیمانده به کنکور حرف های شما که دوست یا عضو کنکوری در جمع خود دارید به طور سهوی می تواند تمرکز فکری آنها را بر هم بزند و استرس آزمون را ناخودآگاه چند برابر کند.

داوطلبی که بیش از 9 ماه درس خوانده بیش از هر کسی می تواند میزان شانس خود را برای قبولی در رشته موردنظرش محک بزند، در حالی که قضاوت اطرافیان و پیشداوری های غیرعامدانه انگیزه آنها را در روز سرنوشت تضعیف می کند. این روزها کمترین کمک به داوطلبان آرامش فضای خانه و بی تفاوتی نسبت به آینده آزمون است، در بسیاری موارد والدین بیش از داوطلبان مضطربند و دائم به داوطلب می گویند که چرا نگران آزمون نیست؟! این گونه والدین عمدا استرس را عامل قبولی می دانند!

از سوی دیگر بگو مگوهای خانوادگی این شب ها، مهم ترین آفت از هم گسستگی افکار داوطلبان کنکور است، به جای این که بر قبولی در رشته مورد علاقه تان پافشاری کنید، بد نیست این روزها او را به حال خود بگذارید. تبعات منفی قبول نشدن او را دائم گوشزد نکنید و از معاشرت با اقوامی که با حرف ها و حسادت ها انگیزه فرد کنکوری را کاهش می دهند، بپرهیزید.

در 2 روز باقیمانده تا کنکور می توانیم عبارات و الفاظ گفت وگو با هم را مثبت کنیم، از بدشانسی و بدبختی کمتر حرف بزنیم و زخم زبان نزنیم. فرزندان دوست و اقوام را به رخ کنکوری ها نکشیم، مطمئن باشید که سلامت روان داوطلبان کنکور ارزشمندتر از قبولی در آزمون است.