ولید بن عقبه که از سران مشرکین قریش بود به خیال خود 3 اشکال بر قرآن وارد می دانست او کلمات قرآنی «استهزی»، «عجاب» و «کبار» را به دور از بلاغت و فصاحت می دانست. روزی او در حضور جماعتی از مسلمین بر پیامبر (ص) وارد شد و ایشان در حرکتی عجیب چند بار جلوی پای او به نشانه احترام بلند شدند و نشستند. آن مشرک ناراحتی خود از این رفتار پیامبر را این چنین اظهار کرد: «استهزئنی و انا من کبار القریش ان هذا لشی عجاب/ آیا مرا مسخره می کنی در حالی که من از بزرگان قریش هستم این (رفتارت) چیز عجیبی است» بدین ترتیب ولیدبن عقبه کلمات قرآنی را که به دور از فصاحت و بلاغت بر می شمرد در یک جمله به کار برد و خط بطلانی بر سفاهت و عناد خویش کشید.

داستان ها و پندها

ج 4 ص 171