تفکیک قوا اصطلاحی است که برای اداره یک حکومت در دو سده گذشته از سوی اکثر کشورها در بوته آزمایش قرار گرفته و اولویت آن نسبت به سایر روشهای حکومتی به طور نسبی و عینی مورد قبول واقع شده است. به موجب این مدل، حکومت به شاخه های مستقلی تفکیک و تقسیم می شود که حیطه مسئولیت و اختیارات مشخص و مستقلی از هم دارند. گرچه هر شاخه قادر است در قدرت اعمالی توسط شاخه های دیگر محدودیتهایی اعمال نماید، این محدودیت ها را اصطلاحا «نظارت و توازن یا تعادل قوا» می گویند، تا بدین ترتیب از جمع شدن و انحصار قدرت در یک قوه جلوگیری شود. شاخه های مختلف یک حکومت معمولا به صورت قوه مجریه، قوه مقننه و قوه قضائیه می باشند.