تاریخ هر جامعه ای برای آیندگان آن جامعه بسیار اهمیت دارد و حافظه تاریخی یک ملت می تواند همواره راهگشای آنان در برخورد با مسائل مختلف باشد. به همین دلیل اگر ثبت و ضبط این تاریخ با دقت و منطبق بر واقعیات آن جامعه انجام نپذیرد، بدون شک تصمیم گیری ها و قضاوت آیندگان را در مورد گذشتگان خود تحت تاثیر قرار داده و چه بسا به خاطر تناقض های تاریخی و اختلالات در بازگویی آن به برخوردهایی بینجامد که اگر واقعیات به همان نحو که رخ داده اند بازگومی شد، درگیری جای خود را به همکاری و شکوفایی بیشتر آن جامعه می داد. در این بین انقلاب رویدادی است که شاید به جرات بتوان آن را مهم ترین و متحول کننده ترین رخداد در عرصه های مختلف هر کشور و ملتی به شمار آورد. تغییرات پی درپی و عمیق در جزئی ترین مسائل جامعه و تحول آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالاو پیچیدگی جریان ها و افراد دخیل در آن می تواند زمینه بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد. جریان سازی در عرصه آثار تاریخی از جمله مسائلی است که اگر با نقدی منسجم و متکی به منابع عینی و ملموس تاریخی روبه رو شود، به احتمال بسیار زیادی از انحراف ذهنی خواننده جلوگیری به عمل خواهد آورد. برخی از مورخان داخلی و خارجی در بازگویی و تحلیل تاریخ انقلاب اسلامی ایران دیدگاه هایی ارائه نموده اند که با واقعیت های این واقعه عظیم همخوانی چندانی ندارند و نیازمند بررسی و نقد علمی می باشند. مرکز اسناد انقلاب اسلامی در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، گام تازه ای را نیز در کنار کارهای پژوهشی متداول خود برداشته و طرح بررسی و نقد آثار مکتوب درباره تاریخ انقلاب اسلامی ایران را نیز به مجموعه برنامه های پژوهشی خود افزوده است که اینک دومین اثر از مجموعه مذکور به جامعه علمی و علاقه مندان به مطالعات انقلاب اسلامی تقدیم می شود. در این مجموعه هفت کتاب از نویسندگان داخلی و خارجی درباره ابعاد مختلف انقلاب اسلامی بررسی و نقد شده است.این کتاب تالیف مرکز اسناد انقلاب اسلامی است.