امروزه سرمایه انسانی به عنوان مهم ترین و گرانبهاترین نیروی محرکه و عامل کلیدی توسعه است و تجربیات کشور های توسعه یافته نشان دهنده این واقعیت است که مهم ترین عاملی که توانسته این کشورها را از سایرین متمایز کرده و موتوری پرقدرت برای توسعه و پیشرفت باشد، عامل انسانی بوده است نه سرمایه های فیزیکی و طبیعی. بدیهی است حفظ نیروی انسانی سالم در تمام ابعاد، ارتباط مستقیم با «سلامت نیروی انسانی» دارد؛ چرا که این مساله ارتباط مستقیم با بهره وری و برقراری رفاه چه در سطح خانوار و چه در سطح اقتصاد ملی دارد و این مساله در کشور ما از جهت دیگری نیز حایز اهمیت است و آن ساختار جمعیتی کشور است که بالغ بر 60 درصد