آیت الله طالقانی همیشه بر این اعتقاد بود که نماز جمعه واجب است و باید در هر حال اقامه شود. در سال های 41 تا 46 که در زندان قصر بودند خطبه های نماز جمعه را می خواندند اما به علت کمتر بودن فاصله زندان قصر تا مسجد شاه سابق و امام خمینی(ره) فعلی از شش کیلومتر، نماز جمعه را نمی خواندند و تنها به همان خطبه ها اکتفا می کردند، زیرا در مسجد شاه دکتر سیدحسن امامی نماز جمعه برپا می داشت. بعد از آزادی از زندان در سال 47 آیت الله طالقانی در مسجد جامع نارمک که حجت الاسلام واحدی در آنجا نماز جماعت می خواند، نماز جمعه یی برپا داشتند و ادامه آن را به آقای واحدی واگذار کردند.