اگر به نقشه های تهران قدیم و اسناد تاریخی آن زمان نظر افکنیم، چندین باغ و خیابان را با نام «انگوری» درمی یابیم که به شرح آنها می پردازیم:

1) باغ انگوری: در جنوب شرقی میدان کنونی محمدیه، زمانی که هنوز میدان ساخته نشده بود و تنها محوطه یی برای انجام اعدام های دولتی بود و خیابان مولوی هم احداث نشده بود و قسمت غربی اش به نام خیابان معیرالممالک و قسمت شرقی اش به صورت نامنظم به نام خیابان جلو قبرستان شهرت داشت، خیابانی از محوطه اعدام به جنوب کشیده شده بود با نام قاپوق. در این خیابان قواره اول ضلع شرقی اش عمارت بزرگ و مفصل قوام الدوله در میان باغ طراحی شده وسیعش واقع بود و در جنوب و مجاور آن باغ، باغ دیگری قرار داشت که ضلع شمالی اش باغ قوام الدوله، ضلع غربی اش خیابان قاپوق، قسمتی از ضلع جنوبی اش عمارت اسکندرخان و بخشی از ضلع شرقی اش اراضی یخچال حاج باقر بود. این باغ را بدان سبب که در آن انگور فروخته می شد و پاتوق انگورفروش ها بود، «انگوری» یا «انگورفروشی» می گفتند.

2) باغ انگوری دیگری که در گستره تهران بدان برمی خوریم، در اراضی احتصابیه است. احتصابیه از آبادی های کوچک حومه شمیران و نزدیک سوهانک بوده است و به استناد گفته اعتمادالسلطنه آن را اقبال السلطنه وزیر قورخانه آباد کرده است اما بعدها به مالکیت احتصاب الملک درآمد و بدان سبب «احتصابیه» نام گرفت.

3) باغ انگوری دیگری هم در محل باغ فرمانفرما (کاخ مرمر سابق) در فاصله خیابان امام خمینی (ره) (سپه) تا جامی بوده است. سند ما، نقشه نجم الدوله به سال 1309 قمری است که نام قسمت شمالی خیابان ولی عصر کنونی فاصله بین تقاطع ولی عصر و امام خمینی (ره) تا خیابان وزیری فعلی حدود اراضی وزیر می رسید، به نام «خیابان باغ انگوری» درج شده است نام این خیابان از وجود همین باغ حکایت می کند. این باغ بزرگ مستطیل شکل همان اراضی باغ فرمانفرما است که بعدها رضاخان آن را به خانه خود اختصاص داد و در دوران پهلوی به کاخ مرمر شهرت یافت. در دوران ناصری باغ مزبور به برادر وزیر تهران تعلق داشت و در نقشه آن عصر «زمستان» ثبت شده است یعنی باغ انگور بوده است.