اسم «تهران» برای نخستین بار در یکی از نوشته های تئودوسیوس یونانی در حدود اواخر سده دوم پیش از میلاد به عنوان یکی از توابع ری ذکر شده است. با این حال قدیمی ترین سند فارسی موجود درباره نام تهران نشان می دهد تهران قبل از سده سوم هجری قمری وجود داشته است، زیرا نویسنده یی به نام ابوسعد سمعانی در کتاب خود از شخصی به نام ابوعبدالله محمد ابن حامد تهرانی رازی نام می برد که اهل تهران ری بوده و در سال 261 هجری قمری برابر 874 میلادی درگذشته است. ابوالقاسم محمد ابن حوقل به سال 331 هجری قمری در توصیف شهر تهران نوشته است: تهران در شمال شهر ری واقع شده است و دارای باغ های فراوانی است و میوه آن بسیار متنوع است.