قدیمی ترین سند مربوط به روابط ایران و لهستان نامه یی است که در سال 1474 میلادی از طرف اوزون حسن، پادشاه ایران برای کازیمیر یاگلون پادشاه لهستان فرستاده شد که اکنون در آرشیو ملی لهستان ضبط است. حامل این نامه «کنتاریتی» از اهالی ونیز بود که مدتی در ایران اقامت داشت و زبان فارسی را به خوبی آموخته بود. غالب ایران شناسان لهستانی پس از این تاریخ زبان فارسی را در استامبول فراگرفتند. در سال های بعد حاکمان دو کشور توسط نمایندگان سیاسی خود دایما باهم در ارتباط بودند. منابعی وجود دارد که گواه رایزنی های بین استیفن باتونی، پادشاه لهستان و سلطان محمد خدابنده، پادشاه ایران است.