ببخش تا بخشیده شوی در روز اکرام، روزی که سالروز ولادت باسعادت امام دوم شیعیان، حضرت امام حسن (ع) است؛ کسی که با القاب سید، سبط، امین، حجت، مجتبی و زاهد، نامش را جبرئیل از سوی خداوند بر رسولش خواند تا فاطمه (س) و علی (ع) را شگفت زده کند، در نیمه ماه مبارک رمضان.

حسن با معنای حسن و خوبی و کرامات به گونه ای عجین شد که جود و خوش اخلاقی او از همان دوران کودکی موجب گردید تا پیامبر بصراحت اعلام کند: «بزرگی و حلمم برای حسن است.» و از این روست که به پاس بخشش و صبوری و بزرگواری اش سال هاست که روز میلاد او را روز اکرام نامگذاری کرده اند تا هموطنان در نیمه ماه رمضان، همنوعانشان را از یاد نبرند و با اکرام و بزرگی ای که در امام دومشان می شناسند، ثابت کنند که دریای متانت و کرامت شیعه علی چه معنایی دارد.

شیعه با خوی کرامت و نجابت، آشنایی دیرینه دارد. شیعه برادر دینی اش را در هیچ وقت سال رها نمی کند، چه برسد در ماه رمضان که سفره احسان فراگیر می شود و افراد بدون در نظر گرفتن رتبه و مقامشان کنار یکدیگر، روزه هایشان را باز می کنند.

شیعه چون امام خود، در جود و بخشش همتا ندارد. او الگوی احسان قبل از درخواست است. هرچند امام مهربانی ها 47 سال بیشتر زندگی نکرد، ولی رسمش همچنان ادامه دارد. علمای دین نیز بارها تاکید کرده اند هیچ کس در شرافت و بزرگی بعد از رسول خدا (ص) چون حسن بن علی (ع) نبود. نقل است که امام همام در 7 سالگی در مجلس رسول خدا (ص) شرکت می کرد، کلمات وحی را از پیامبر (ص) می شنید و به خاطر می سپرد و زمانی که به خانه می آمد، آنچه را شنیده بود برای مادر بازگو می کرد.

امید که هر سال با ولادتش، عظمت و مهربانی های او نزد شیعیان برجسته تر گردد و خوبی های امام حسن (ع) بیشتر برای مردم تشریح شود.