نمی دانم چرا این کار را انتخاب کرده ام. اگر می دانستم شاید دیگر نیازی به انجامش حس نمی کردم. چیزی که قاطعانه می توانم بگویم، این است که این نیاز را از همان اوایل جوانی حس کرده ام. از نوشتن حرف می زنم، به خصوص نوشتن به عنوان واسطه ای برای قصه گفتن، برای تعریف قصه هایی خیالی که هیچ وقت در جهانی که ما واقعی می خوانیم، رخ نداده اند. شکی نیست که انتخاب این راه برای ادامه زندگی غیرعادی است: تنها نشستن در اتاق با قلمی در دست، ساعت از پی ساعت، روز از پی روز و سال از پی سال جنگیدن برای حک کلماتی بر سفیدی کاغذ، به نیت وجود بخشیدن به آنچه جز در سر شما جای دیگری وجود ندارد. چرا کسی باید چنین کاری را انتخاب