معمولادرباره نسبت میان متونی که ترجمه می کنم و وضع انضمامی خودمان، یعنی تاریخ، سیاست و فرهنگمان، از من سوال می شود و من نیز بالطبع گاهی به این مساله می اندیشم. دو متنی که به تازگی از ژاک دریدا ترجمه و منتشر شده نیز به طریق اولی چنین مسائلی را برانگیخته است، زیرا هر دوی این متون (بخش اول درباره گراماتولوژی و مقاله فروید و صحنه نوشتار از کتاب نوشتار و تفاوت) به دو موضوع مربوط به هم و همچنین مربوط به ما می پردازند: ترجمه و سنت. این هر دو واژه در ریشه لاتینی خود به معنای انتقال و جابه جا شدن چیزی هستند، البته یکی در محور افقی، در مکان، و دیگری در محور عمودی، در زمان. ترجمه انتقال چیزی از زبان و