چرا هیچ تیم قدرتمندی برای بازی با تیم ملی به ایران نمی آید؟ در 23 ماه گذشته فقط 2 بازی دوستانه با تیم های 138 و 161 فیفا در تهران برگزار شده و خواهد شد. وقتی در ایام انتخابات ریاست جمهوری سال 88 و شش ماه بعد از آن با شرایط خاص سیاسی و بین المللی کشور، که لازم به توضیح نیست و همگان می دانند، با 9 تیم ملی صرفا در 7 ماه بازی کردیم، دوستان و تحلیلگران ورزشی انتقاد می کردند که مثلاآن تیم در حد ما نبود، این تیم فلان بود، ما کلاس بالاهستیم، یا چرا باید برای بازی های مقدماتی جام ملت ها این همه بازی کنیم. حالاچه می شود که در عرض 9 ماهه اخیر فقط 2 بازی رسمی بین المللی آن هم با ثبت یک رکورد جهانی در تاریخ فوتبال ایران با تیم های 138 و 161 فیفا یعنی تیم های ماداگاسکار و فلسطین داریم، کسی هم صدایش درنمی آید. از آذرماه 88 بعد از بازی با تیم ملی مقدونیه در استادیوم آزادی تاکنون، یعنی نزدیک به 23 ماه، فقط همین 2 بازی دوستانه در تهران برگزار شده و خواهد شد. البته مهم این است که آقایان تحلیلگر، آلزایمر اقتضایی نداشته و عمدا تاریخ یادشان نرود. سخن بسیار است گرچه سخت بر این باورم در فوتبال اگر وصل باشی تمام اشتباهاتت را ولو فاحش به حساب تجربه، دانش، درایت، فهم و ارتباطات گذاشته و باج می دهند و اگر نباشی حتی زحماتت را به عنوان وظیفه با رویکردی نقادانه و طلبکارانه می بینند.

رییس اسبق کمیته روابط بین الملل فدراسیون فوتبال