از اصفهان تا بیرجند را با دو پرواز رفتم. آخرین برنامه کارگاه فهم معماری در بیرجند برپا شده بود. عصر یکشنبه به تهران رسیدم: پروازی که کوتاه بود و فرصت نشد بیشتر از یک صفحه از کتابی را که دستم بود بخوانم. تهران هم همان تهران قدیمی خودم بود. در همان محله کودکی و نوجوانی بودم.آن شب با کمک دوستم رضا مختاری جغرافیای این محل را گسترده تر کردم. مسیرهای پیاده روی، مغازه هایی که دیگر نبودند. خانه هایی که ریخته بودند. خیاطی ایتالیایی میلان! مغازه اسکاندال،محله یی آمیخته به اقلیت های مذهبی گوناگون: مسیحی، کلیمی، زرتشتی. پاپریکا، هواپیمایی ایرفلوت و داروخانه رامسر... نبودند قنادی ها بودند و آنهایی که مانده بودند...