طی سال های اخیر رشته های جدیدی در دانشگاه های مختلف کشور تاسیس و راه اندازی شده است؛ رشته هایی که به اعتقاد کارشناسان و مسئولان آموزش عالی کشور، بخش مهمی از نیازهای علمی روز محسوب می شوند.

اخیرا بحث تاسیس رشته های میان رشته ای مطرح شده است. این رشته ها به معنای رشته هایی است که خلاهای فنی و حرفه ای موجود در بازار را جبران می کند و بخش مهمی از فعالیت های حرفه ای را سامان می دهد.

اگرچه هر ساله رشته های جدیدی به لیست رشته های جدید فعال در دانشگاه ها اضافه می شود، اما جای تعجب است که بیشتر این رشته ها مختص دانشگاه های کلانشهرها و استان های بزرگ کشور است آن هم با ظرفیت های محدود.

این موضوع از آنجا قابل تامل است که گسترش رشته های مختلف دانشگاهی و افزایش تنوع در آنها در صورتی مفید واقع خواهد شد که توازن در توزیع آنها در میان همه استان ها و دانشگاه های کشور به یک اندازه باشد.

در سال های اخیر دانشگاه های استان های کوچک معمولا رشته های مادر و رشته های قدیمی را تحت پوشش قرار می دهند در حالی که بسیاری از رشته های تازه تاسیس و جدید در این دانشگاه ها دیده نمی شود.

این موضوع از یک سو موجب حضور بیشتر دانشجویان شهرستان های مختلف در پایتخت می شود و از سوی دیگر گستردگی استفاده از این رشته ها را کاهش می دهد. این موضوع در حالی است که بسیاری از صاحبنظران حوزه صنعت و مشاغل نوین معتقدند یکی از نیازهای اساسی بسیاری از کارخانه ها و موسسات فنی و صنعتی نیروی کار آزموده و متخصص میان رشته ای است؛ به عبارت دیگر، مشکل اساسی امروز بسیاری از این واحدها، نبود نیروی متخصص در رشته های مورد نیاز است.

بدیهی است توزیع و گسترش مناسب این رشته ها و تعریف آن برای بسیاری از دانشگاه های استان های کوچک می تواند نقش موثری در ترویج مناسب علم داشته باشد و همچنین فرصت تحصیل در رشته های مورد علاقه را نیز افزایش می دهد.