صبح ها چند کوچه و پس کوچه و خیابان فرعی را رد می کند تا از دید دوربین ها فرار کند و به بازار، محل کارش، برود. می گوید کمی بنزین بیشتر مصرف می کند و از شاسی های ماشینش هم در دست اندازهای کوچه ها چیزی نمی ماند، اما می ارزد که در شلوغی صبح مجبور نشود از اتوبوس های شرکت واحد آویزان شود یا یک ساعت منتظر تاکسی بماند و تازه پشت ترافیک گیر کند. این را مغازه داری در بازار می گوید و از اینکه خانه اش درست در طرح ترافیک افتاده و صبح ها به سختی باید ماشینش را از خانه بیرون بیاورد و اگر کار بانکی داشته باشد باید به فلاکت بیفتد گلایه دارد. می گوید: پول داده ام ماشین خریده ام که سوارش شوم. حالامن وقت هایی که