1-در جوامع الحکایات نقل است که در ایام قدیم و در ناحیه ای از ایران جماعتی از دزدان راه می زدند و مردمان را می کشتند و اموالشان را به غارت می بردند. چون این خبر به دارالخلافه رسید، به حکم خلیفه لشکری مهیا شد تا دزدان را دستگیر و سرهاشان را به نزد خلیفه برند. لشکر رفتند و همین کردند و در راه بازگشت در هر منزلگاه سرهای بریده را می شماردند که 40 سر بود. در یکی از این بازشماری ها از 40سر، 39 سر رویت شد و یک سر کم آمد. لشکریان گفتند، اگر یکی از این سرها نزد خلیفه کم باشد، عتاب و تندی نصیب ما خواهد شد. در این اندیشه و بیم بودند که از دور پسر جوانی را دیدند که بر شتری سوار و مصحف در دست و قرآن خوان