تراس روایتگر سرگردانی و تنهایی انسان مدرن است. نمایشنامه تراس نوشته ژان کلود کری یر، نویسنده شهیر فرانسوی ا ست که توانسته به خوبی تصویر گر شرایط انسان معاصر باشد. موقعیتی که در پوسته ظاهری خود شیرین و خنده آور، ولی در عمق معنای خود هراس آور و تلخ است. در عین حال، نگاه طنز آمیز و نقادانه کری یر متوجه مفاهیم و ساختار های اجتماعی ا ست که در حال فروپاشی و سقوط اند. خانواده، ازدواج، روابط اجتماعی ناپایدار و هرچه که به تندی شکل می گیرد و نابود می شود. این آغاز و پایان و استعاره هایی از این دست، در نمایش کری یر متعدد و متکثر است. رفت و آمد هایی که به خانه می شود، روابط ناپایداری که شکل می گیرند و سقوط