پس تو به خودت نگاه کن و من به خودم. ما هر کداممان می توانیم پاسبان یک درخت باشیم، هر کداممان یک چشم و گوش بیدار و هر کداممان آغازگر یک نهضت؛ نهضت تکاندن شاخ و برگ درختان.

اصلابیایید وظیفه خودمان بدانیم که خلاص کردن یک درخت از شر بار اضافه برف تعهد ما نسبت به این شهر است؛ تعهدی که نه هزینه دارد و نه زمان زیادی می برد.

اگر از امروز هر کدام از ما یک درخت را انتخاب کنیم و قول بدهیم که از این به بعد در روزهای برفی حتما مراقبش باشیم دیگر نیازی نیست که وقتی برف ها آب می شوند و از آن شاخه های بالایی روی سر یا طاق ماشین مان سقوط می کنند از ترس از جا بپریم و بد و بیراهی هم نثار دیگرانی کنیم که فکر می کنیم کوتاهی کرده اند. به نظر شما اینطور بهتر نیست؟