پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، چهره های ماسونی و بهایی و وابستگانشان، گرداننده و سیاستگذار سینمای ایران به شمار می آمدند. از جمله اینان، می توان به فرخ غفاری [فردی که چندی پیش روزنامه بانی فیلم تجلیل مفصلی از او به عمل آورد]، منوچهر انور و هوشنگ کاووسی اشاره کرد.

سینمای پیش از انقلاب یعنی آنچه به عنوان سینمای اباحه گر شناخته می شود، در مسیر ترویج لیبرالیسم فرهنگی شکل گرفته بود و قدم برمی داشت.

دین زدایی از جامعه، پیامد ناگریز گسترش و نهادینه شدن لیبرالیسم است. جامعه غیردینی، به طور مطلق نه تنها با مسخ ارزشها روبروست که به صورتی روشن، غیرسیاسی است.آنها خیال داشتند با غیرسیاسی شدن قاطبه مردم ایران به تحکیم نظام مستبد شاهنشاهی بپردازند که چنین نشد.