در روایت نقل شده است که از امام حسین(ع) پرسیدند، چگونه صبح کردی؟ حضرت فرمود:

صبح نمودم در حالی که پروردگار را بالای سر خود ناظر می بینم، و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم، و مرگ مرا می طلبد، و حساب و کتاب های الهی مرا احاطه کرده و فرا گرفته است. و من در گرو اعمال خود هستم، آن چه را دوست دارم، نمی توانم به دست آورم، و آن چه را دوست ندارم، نمی توانم از خود دور سازم، زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است.

اگر او بخواهد عذاب و عقابم می کند و اگر نخواهد عفو می نماید و می بخشاید. بنابراین آیا فقیر و نیازمندی هم چون من به خدای خویش نیازمند و محتاج نیست؟ 1

1- بحارالانوار، ج 75، ص 113