رویاهای ما زندگی واقعی ما هستند (فدریکو فلینی)

شب ها قبل از خواب نگاهت می کنم. سپیدی عارفانه موها و ریش کوتاهت و نگاه متبسم و معصومانه ات نمی گذارد خواب آشفته ببینم. به کجا خیره شدی «پسر شرقی»؟

هنوز «سبزپری» توی «ایستگاه آبشار» انتظارت را می کشد. سرگشته «کوچه درختی» پای تو پیر شد. عطر «باغچه کوچه ریحان» بوی تو را می دهد. سینمای گم شده مان را نشان بده تا صندلی های چوبی ردیف جلو را اشغال کنیم و «بازگشت یکه سوار» را ببینیم. هنوز بچه ها با هفت تیرهای چوبی شان پشت دیوار کاهگلی قایم شده اند تا با اقتدا به تو دخل «راهزنان کوچه دلگشا» را بیاورند. آنها دلشان لک زده تا «شزم» را بگویی و بروی آن «بالابالاها»... و بادبادک را الله بدهی و ببری کمرکش کوه.