وقتی تصمیم گیران سیاسی کشورها احساس کنند با حضور و مشارکت در یک نهاد بین المللی، منافع بیشتری برایشان حاصل می شود، بر جایگاه بین المللی آنها افزوده و پرستیژ بیشتری برایشان حاصل می شود. با حضور در آن نهاد از قسمتی از آزادی عمل خود در محیط بین المللی صرف نظر می کنند و نسبت به قواعد و تصمیم های آن نهاد منطقه ای یا بین المللی مفید می شوند.

نهاد مطلوب تر، نهادی است که دارای قدرت مستقل نهادی(1) باشد. در این نهاد گاه یک عضو ریز قدرت می تواند به واسطه قواعد نهاد بر یک طرف بزرگ اعمال قدرت کند. به عنوان مثال سازمان علمی فرهنگی یونسکو نسبتا دارای قدرت نهادی است، به طوری که تشکیلات خودگردان فلسطین