سال 1344 تولد یافت. دردانه دو فرشته زمینی بود که پس از ده سال تمنا به درگاه معبود، خداوند با تولد او جامه اجابت را بر تمنای آنان پوشاند. از همان زمان ها بود که به سبب لطف الهی، تاج بندگی را بر سرگذاشت و جامه عشق خداوندی را بر تن کرد. چنان سوز اشتیاق، دل تبدار او را سوزانده بود که هیچ چیز قرار بی قراری اش نمی شد جز جلوه حق.

آن زمان که برآن شد تا از الف تا یای کتاب دانایی را از بر کند، خود را با علم آموزان همراه ساخت و درپی کسب دانش تا مقطع لیسانس (رشته علوم تربیتی دانشگاه اصفهان) از همراهی با آنان سر باز نزد.از دستان پرسخاوت و نوازشگر پدر محروم ماند ولی با شنیدن ندای آزادی خواهی پدری دلسوز، چون فرزندی خلف خود را به او رساند و یک چند در محضر روحانی او به سر برد. پس از آن، زمانی که مشاهده نمود خاک میهن در زیر چکمه دژخیمان لگدکوب می شود، با عزمی راسخ عازم دیار خودسازی شد. چرا که حضور در میدان مبارزه را بر خود واجب می دانست.

چهارسال شجاعانه به دفاع پرداخت و در تمامی عملیات های «والفجر»، شرکتی شورآفرین داشت. سرانجام سال 1366 در «فاو»، براثر برخورد ترکش به ستون فقرات و قلبش به عروجی خونین نایل آمد.