هنگامی که کانون نویسندگان ایران در اواسط دهه 1340 شکل گرفت، خانم «سیمین بهبهانی» به دلیل اشتغال در دفتر فرح پهلوی، عضویت در شورای تصنیف های رادیو- تلویزیون و فرهنگ هنر و ده ها شغل پردرآمد در دولت شاهنشاهی، کانون را به رسمیت نشناخت و هوای عضویت در کانون به سرش نیفتاد؛ اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و برچیده شدن دفتر فرح و عموم مراکزی که با حضور و بی حضور خانم «بهبهانی» به حساب ایشان پول واریز کردند، یک باره وی خود را دایه مهربان تر از مادر برای کانون دانست، آنچنان که سودای ریاست بر کانون به سرش افتاد و یکشبه شد مدعی و میراث خوار اهالی کانون نویسندگان